قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بیعت با امام از دیدگاه شیعه

س- عقیده علمای مذهب شیعه در مورد بیعت چیست؟

ج – شیعه از ابو جعفر روایت کردهاند که گفت: «هر پرچمی که قبل از پرچم قایم برافراشته شود؛ صاحب آن طاغوت است»[1].

و در رابطه با کسی که به دادگاهها و حکّام اهل سنّت جهت داوری و دادخواهی مراجعه کند گفتهاند: «هر کس برای گرفتن حق یا باطلی به دادگاههای اهل سنّت مراجعه کند؛ در حقیقت پیش طاغوت رفته است، و آنچه برای او حکم شود، گر چه حق ثابت او باشد؛ بر او حرام است، چون آن را بر اساس حکم و قضاوت طاغوت گرفته است»[2].

آیت شیعه خمینی در توضیح این روایت گفت: «امام خود از مراجعه به پادشاهان وقاضیان آنها نهی کرده، و مراجعه به آنها را مراجعه به طاغوت به حساب آورده است»[3].

و علمای شیعه فتوا دادهاند که کار کردن در حکومتهای اهل سنّت جایز نیست به شرط این که توطئهای علیه حکومت و اهل سنّت برنامه ریزی کند و به آنها زیان برساند، و منافعی عاید شیعه گردد، و گر نه کار کردن پیش آنها برابر با کفر ورزیدن به خداوند بزرگ است؟! !

بنابراین روایتی ساخته و پرداختهاند مبنی بر اینکه: «وارد شدن به نظام و حکومت ایشان و کمک کردن به آنها و تلاش برای رفع نیازهای آنان برابر با کفر است، و نگاه کردن عمدی به آنها از جمله گناهان کبیرهای است که سزاوار دوزخ است».[4]

س159– آیا برای شیعه جایز است که قبل از ظهور قائم موهوم با یکی از حکام بیعت کنند ؟

ج – نصوصی که علمای شیعه از امامانشان روایت میکنند بیش از یازده قرن است که هر شیعهای را فرامیخوانند با هیچیک از خلفای مسلمین بیعت نکنند مگر از روی تقیه، و میگویند: بر شیعهها واجب است که هر صبح با قائم بیعت تازه کنند.

یکی از دعاهای علمای شیعه دعای عهد است که در آن آمده است: «بار خدایا در این صبح و تا وقتی که زنده هستم عهد و پیمان و بیعت خود را با او(امام) تجدید میکنم، و عهد او در گردن من است، هرگز آن را از گردنم در نمیآورم..».[5]

علت چیست؟

شیخ معاصر شیعه محمّد جواد مغنیه پاسخ داده و میگوید: «تشیع در هر حال به مبارزه با حکامی میپردازند که فاقد نص و حکمت و اولویّت و ... باشد، بنابراین آنها از نظر دین و ایمان همواره حزب مخالف بوده اند».[6]







[1] - الکافی با شرح مازندرانی ج 12/371 وسائل الشیعه حرعاملی ج15/92 ، الغیبه نعمانی ص29 ، بحارالانوار مجلسی ج 25/913 ، ومستدرک الوسائل نوری ج 11/34 ، و شارح کافی می گوید: گرچه بلند کننده پرچم به حق دعوت دهد.

[2] - الکافی ج 1/67 وتهذیب الاحکام طوسی ج 6/301 .

[3] - الحکومة الاسلامیة ص 33 – 34 و74 .

[4] - تفسیر عیاشی 1 / 238 .

[5] - مفتاح الجنان عباس قمی ص 538- 539 .

 [6] - الشیعه والحاکمون محمد مغنیه ص 24 .

به نقل از: سؤال و جوابهايي در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف: عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری