قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

كلام خداوند تبارك و تعالى درباره اصحاب پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم
 
خداوند (جل جلاله) مى‏فرمايد :لَقَدْ تَابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهَاجِرِينَ وَالأنْصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (١١٧)وَعَلَى الثَّلاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الأرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلا إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (١١٨) (التوبه: 118 -117)
 ترجمه: «خداوند رحمت خودش را شامل حال پيامبر، و مهاجرين و انصار كه در زمان عسرت و تنگى از وى پيروى كردند، نمود. آنگاه خداوند توبه آنان را پذيرفت، و او نسبت به آنها مهربان و رحيم است. همچنين آن سه نفر  را كه بازماندند، تا آن حد كه زمين، با همه وسعتش بر آنان تنگ شد، و نفس‏هاى شان بر ايشان تنگ گرديد، و دانستند كه پناه گاهى از خدا جز به سوى او نيست، در آن هنگام خدا آنان را مشمول رحمت خود ساخت، و خداوند توبه آنان را پذيرفت، و خدا توبه‏پذير و مهربان است».
 و خداوند (جل‏جلاله) مى‏فرمايد :
 (لَقَدْ رَضِىَ‏اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِيْنَ اِذْ يُبَايِعُوْنَكَ تَحْتَ الَّشَجَرَه فَعَلِمَ مَا فَىْ قُلُوْبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكْيِنَه عَلَيْهِمْ وَ أَثَابَهُمْ فَتْحاً قَرِيْباً. وَ مَغَانِمَ كَثِيْرهيَأخُذُوْنَهَا، وَ كَانَ‏اللَّهُ عَزِيْزاً حَكِيْماً).(الفتح: 19-18)
 ترجمه: «خداوند از مؤمنانى كه زير آن درخت با تو بيعت كردند راضى و خشنود شد، خدا آنچه را در درون قلب‏هاى آنان نهفته بود دانست، لذا آرامش را بر دل‏هاى آنان نازل كرد، و فتح نزديكى، به عنوان پاداش، نصيب  آنها فرمود. و غنايم بسيارى كه آن را به دست مى‏آورند، و خداوند عزيز و حكيم است».
 و خداوند مهربانى مى‏كند:
 (وَالسَّابِقُوْنَ الْاَوَّلُوْنَ مِنَ الْمُهَاجِريْنَ وَاْلاَنْصَارَ وَالَّذِيْنَ اتَّبَعُوْهُمْ بِاِحْسَانٍ رَضىِ‏اللهُ عَنْهُمْ وز رزضذوا عزنْه‏ذ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِىْ تَحْتَهَا الْاَنْهارُ خَالِدِيْنَ فِيْهَا أبَداً، ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيْم). (التوبه: 100)
 ترجمه: «خداوند از پيشگامان نخستين مهاجرين و انصار و آنهايى كه به نيكى از آنان پيروى كردند، خشنود شده است، و آنها نيز از او خشنود شده‏اند، و (خداوند) براى آنان باغ هايى از بهشت فراهم ساخته كه نهرها از زير درختانش جريان دارند، و اينان در آن جا، جاودانه خواهند ماند، و اين پيروزى بزرگ است».
 و خداوند (جل جلاله) مى‏فرمايد:
 (لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِيْنَ الَّذِيْنَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُوْنَ فَضْلاً مِنَ‏اللَّهِ وَ رِضْواناً وَ يَنْصُرُونَ‏اللَّهَ وَ رَسُوْلَهُ، أولئِكَ هُمُ الصّادِقُوْن. وَالَّذِيْنَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَالْاِيَمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ اِلَيْهِم، وَ لَاَ يَجِدُوْنَ فِى صُدُورِهِمْ حَاجَه مِمَّا اُوْتُوا وَ يُؤْثِرُوْنَ عَلى اَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كَانَ بِهَمْ خَصَاصَه، وَ مَنْ يُوْقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأوُلئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُوُن). (الحشر: 9-8)
 ترجمه: «اين اموال براى مهاجران فقيرى است كه از خانه و كاشانه و اموال خود بيرون رانده شده‏اند، آنها فضل الهى و رضاى او را مى‏طلبند، و خدا و رسولش را يارى مى‏كنند، و آنها راستگويان اند. و براى كسانى است كه در دارالهجره (مدينه) و در خانه ايمان، قبل از مهاجران مسكن گزيدند، آنها كسانى را كه به سوى شان هجرت كنند دوست مى‏دارند و در دل خود به آنچه به مهاجران داده شده احساس نياز نمى‏كنند، و آنها را بر خود مقدّم مى‏دارند هر چند شديداً فقير باشند. كسانى كه خداوند آنها را از بخل و حرص نفس خويش بازداشته، رستگارند».
 و مى‏فرمايد:
 (اَللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيْثِ كِتَاباً مُتَشَابِهاً مَثَانِىَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُوْدُالَّذِيْنَ يَخْشَوْنَ رَبِّهُمْ، ثُمَّ تَلِيْنُ جُلُوْدَهُمْ وَ قُلُوْبُهُم اِلى ذِكْرِ اللَّهِ، ذَلكَ هُدَى‏اللَّهِ يَهْدِى بِهِ مَنْ يَشَاُء، وَ مَنْ يُضْلِلِ‏اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ). (الزمر: 23)
 ترجمه: «خداوند بهترين سخن را نازل كرده، كتابى كه آياتش همانند همديگر است، آياتى مكرر دارد، كه از شنيدن آياتش بر اندام كسانى كه از پروردگارشان مى‏ترسند لرزه مى‏افتد. سپس بيرون و درون شان نرم ومتوجّه ذكر خدا مى‏شود، اين هدايت الهى است، كه هر كسى را بخواهد با آن راهنمايى مى‏كند، و هر كسى را خداوند گمراه كند، برايش هدايت كننده‏اى وجود ندارد».
 و خداوند (جل جلاله) مى‏فرمايد:
 (اِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِيْنَ اِذَا ذُكِرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبِّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لَا يَسْتَكْبِرُوْن. تَتَجَافى جُنُوْبُهُم عُنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُوْنَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُم يُنْفِقُونَ. فَلَاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أخْفى لَهُمْ مِنْ قُرَّه أعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُوْن). (السجده: 17 – 15)
 ترجمه: «تنها كسانى به آيات ما ايمان مى‏آورند كه هر وقت اين آيات به آنها يادآورى شود به سجده مى‏افتند و تسبيح و حمد پروردگارشان را به جاى مى‏آورند و تكبّر نمى‏كنند. پهلوهاى شان از بسترها در دل شب دور مى‏شود و پروردگار خود را با بيم و اميد فرا مى‏خوانند، و از آنچه به آنها روزى داده‏ايم، انفاق مى‏كنند. هيچ كسى نمى‏داند چه پاداش‏هاى مهمى كه مايه روشنى چشم‏ها مى‏گردد، براى آنها نهفته شده، اين جزاى اعمالى است كه انجام مى‏دادند».
 و خداوند (جل جلاله) مى‏گويد:
 (وَمَا عِنْدَاللَّهِ خَيْرٌ وَ أبْقى لِلَّذِيْنَ آمَنُوا وَ عَلىَ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ. وَالَّذِيْنَ يَجْتَنِبُوْنَ كَبَائَر الْاِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَ اِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُوْن. وَالَّذِيْنَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَلَاَه وَ أَمْرُهُمْ شُوْرى بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْنَا هُمْ يُنْفِقُوْنَ. وَالَّذِيْنَ اِذَا أَصَاَبَهُمُ الْبَغْىُ هُمْ يَنْتَصِرُوْنَ». (الشورى: 39 – 36)
 ترجمه: «و آنچه نزد خداست براى كسانى كه ايمان آورده‏اند و بر پروردگارشان توكّل مى‏كنند، بهتر و پايدارتر است. همان كسانى كه از گناهان كبيره و اعمال زشت اجتناب مى‏ورزند، و هنگامى كه خشمگين مى‏شوند، عفو مى‏كنند. و آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده‏اند، نماز را برپا داشته‏اند، و كارهاى شان در ميان شان به طريق مشورت صورت مى‏گيرد، و از آنچه به آنان روزى داده‏ايم، انفاق مى‏كنند. و آنها كه هرگاه به آنان تعدّى و حمله برسد، انتقام مى‏كشند».
 و خداوند (جل جلاله) مى‏فرمايد:
 (مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَ رجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوااللَّهَ عَلَيْهِ، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِر، وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيْلاً. لِيَجْزِىَ‏اللَّهُ الصَّادِقِيْنَ بِصِدْقِهِمْ وَ يُعَذِّبَ الْمُنَافِقِيْنَ اِنْ شَاءَ اَوْ يَتُوْبَ عَلَيْهِمْ، اِنّ‏اللَّهَ كَاَن غَفُوْراً رَحِيْماً). (الاحزاب: 24-23)
 ترجمه: «در ميان مؤمنان مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بسته‏اند صادقانه ايستاده‏اند، بعضى پيمان خود را به انجام رسانيدند، و بعضى ديگر در انتظاراند، و هرگز تغيير و تبديلى در عهد و پيمان خود نداده‏اند. هدف اين است كه خداوند صادقان را به خاطر صدق شان پاداش دهد، و منافقان را هر گاه كه بخواهد عذاب كند، يا توبه آنان را بپذيرد، چرا كه خداوند غفور و رحيم است».
 و مى‏فرمايد:
 (أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاَءالَّليْلِ سَاجِداً و قَاَئِماً يَحْذَرُ اْلآخِرَه وَ يَرْجُوا رَحْمَه رَبِّهِ، قُلْ هَلْ يَسْتَوِى اَلَّذِيْنَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِيْنَ لَا يَعْلَمُوْن). (الزمر: 9)
 ترجمه: «آيا كسى كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در سجده و قيام قرار دارد و از آخرت مى‏ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است (با آن مشرك ناسپاس برابر است؟) بگو: آيا كسانى كه مى‏دانند با كسانى كه نمى‏دانند يكسان‏اند؟».

به نقل از: حیات صحابه، مؤلّف علّامه شيخ محمّد يوسف كاندهلوى، مترجم: مجيب الرّحمن رحيمى(در 6 جلد)، به همراه تحقیق احادیث کتاب توسط: محمد احمد عیسی ، (به همراه حکم بر احادیث بر اساس تخریجات علامه آلبانی)