دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Aug 31

----

07/03/1447

----

9 شهريور 1404

تبلیغات

رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمودند:
(اقتدوا باللذين من بعدي ،أبي بكر وعمر).
«به دو نفری که پس از من هستند، (یعنی) ابوبکر و عمر، اقتدا کنید»
صحيح سنن الترمذي: ألباني (3/200 )

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>سیره نبوی>عبدالرحمن بن عوف > سریه عبدالرحمن بن عوف به مقصد دیار بنی کلب و دومة الجندل

شماره مقاله : 1434 تعداد مشاهده : 386 تاریخ افزودن مقاله : 12/12/1388

سريه عبدالرحمن بن عوف به مقصد ديار بني‌کلب، دومه الجندل، در ماه شعبان سال ششم هجرت

رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- او را روبروي خود نشانيدند و با دست خودشان عمامه بر سر او پيچيدند، و او را به نيک رفتاري تمام در جنگ سفارش فرمودند، و به او گفتند: اگر سر به فرمان تو نهادند، دختر پادشاهشان را به همسري خودت دربياور! عبدالرحمان بن‌عوف، مدت سه روز در ديار آنان اقامت کرد و آنان را به اسلام دعوت کرد. همگي اسلام آوردند، و عبدالرحمن بن‌عوف با تُماضِر بنت اًصبغ- که مادر ابوسلمه باشد- ازدواج کرد. پدر تماضر رئيس و پادشاه بني‌کلب بود.

به نقل از: خورشيد نبوّت، ترجمه فارسي «الرحيق المختوم» مؤلف: شيخ صفي الرحمن مبارکفوري، برگردان : دکتر محمدعلي لساني فشارکي

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

قال أحمد رحمه الله : «الناس محتاجون إلى مداراة ورفق في الأمر بالمعروف بلا غلظة إلا رجل معلن بالفسق فلا حرمة له». "جامع العلوم والحكم " (ص : 342). امام احمد رحمه الله فرمودند: «مردم در هنگام امر به معروف به مدارا و نرمی نیاز دارند نه شدت و تندی، مگر برای مردی که علناً گناه و فسق می کند که دیگر حرمتی برایش نیست».