قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

احكام ختنه و فوايد و حكمت‌هاي آن

ختنه كردن، زينت و پيرايه‌ي دين حنيف است و براي موحدان، به‌منزله‌ي غسل تعميد مسيحيان مي‌باشد كه بر سر و روي كودكان خود آب مي‌ريزند و به گمان خود، آنان را از آلودگي‌ها پاك مي‌كنند و آنگاه مي‌گويند: اينك نصراني شد. خداي متعال، براي موحدان، پيرايه‌ي دين حنيف را به جاي مراسم غسل تعميد در آيين مسيحيان، مشروعيت بخشيد و علامتش را ختنه كردن، قرار داد. خداي متعال، مي‌فرمايد:
{ صِبْغَةَ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ (١٣٨)} (بقره:138)
«(خداوند، ما را با آيين توحيدي و ايمان راستين، زينت داده و) اين، رنگ و زينت خداست و چه كسي بهتر از خدا (مي‌تواند) بيارايد و بپيرايد؟»
آري! منظور از رنگ و زينت خدا، آيين توحيدي و ايمان راستين است كه دل‌ها را با شناخت و معرفت خدا و محبت به او و نيز با اخلاص و بندگي، زينت مي‌دهد و زينت و پيرايه‌ي جسم و بدن مسلمان، ختنه كردن و نظافت موهاي زائد زير ناف، كوتاه كردن سبيل، گرفتن ناخن‌ها، كندن (تراشيدن) موهاي زير بغل، مسواك زدن، استنجاء و گردانيدن آب در دهان و بيني است.[1] يكي از نكات ظريف در مورد ختنه، گفته‌ي خطابي است كه: «ختنه كردن هر‌چند در شمار سنت‌هاي انبياء ذكر شده، اما از ديدگاه بسياري از علما واجب است. چرا كه ختنه كردن، علامت و نشانه‌ي آيين حنيف است و بدين وسيله مسلمان و كافر، از هم تشخيص داده مي‌شوند؛ از اين رو اگر شخص ختنه‌شده‌اي‌ در ميان تعدادي كشته وجود داشته باشد، بر او نماز جنازه مي‌خوانند و او را در قبرستان مسلمانان دفن مي‌كنند».[2]


[1]- موسوعة تربية الأجيال، ص75.
[2]- منهج التربية النبوية للطفل، ص69.



به نقل از: حسن مجتبی رضی الله عنه (بررسی و تحلیل زندگانی خلیفه پنجم)، مؤلف : علی محمد محمد الصلابی، مترجم محمد ابراهیم کیانی، ویراستار: خانم عبدالهی، ناشر: انتشارات حرمین، چاپ: 1386ـ اول.