قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

قرآن برتر است يا رسول الله صلي الله عليه وسلم؟

الحمدلله،
نخست لازم است متذکر شد که اين سوال و سوالات مشابه آن بدعت هستند، زيرا سلف صالح اين امت وقت خويش را صرف مطرح کردن چنين سوالاتي نکرده اند، بنابراين شايسته است که يک مسلمان تابع سلف صالح از مطرح کردن چنين سوالاتي پرهيز کند، چرا که مامور نشده ايم به اين مسائل بپردازيم، همانگونه که سلف صالح ما اينگونه سوالات را مطرح نکرده اند ما نيز از وارد شدن به اين مباحث پرهيز کنيم، و مطرح کردن چنين سوالاتي جز در اذهان منحرفين و اهل بدعت ايجاد نمي شود.
از طرفي سوال شما دقيق و کامل نيست؛ زيرا مشخص نکرده ايد که آيا منظور از مقايسه کلام خدا با ذات و شخصيت رسول خدا صلي الله عليه وسلم است يا مقايسه آن با کلام پيامبر صلي الله عليه وسلم (احاديث) است؟
- اگر منظور اين باشد که آيا قرآن (يعني کلام الله) برتر است يا ذات رسول خدا صلي الله عليه وسلم؛ بايد گفت که: قرآن کلام خداست و کلام خدا جزو صفت اوست، و صفت خداوند از ذاتش جدا و منفصل نيست بلکه صفت خدا عين ذات اوست، از اينرو چون کلام الله صفت خداست، مسلماً ذات خدا و صفاتش از هر مخلوقي برتر هستند حتي از ذات انبياء عليهم الصلاة و السلام..
- اگر منظور اين باشد که آيا قرآن برتر است يا فرمايشات رسول الله صلي الله عليه وسلم (يعني احاديث)؛ بايد گفت که: اهل سنت و جماعت – بر خلاف اهل بدعت – هيچ تفاوتي از نظر حجيت و التزام بين کلام خدا و کلام رسولش صلي الله عليه وسلم نمي گذارد، و هر دو در حجيت و ضرورت التزام به آن مثل هم و يکسان هستند، زيرا همانگونه که آيات قرآن وحي هستند و از جانب الله تعالي بر پيامبر صلي الله عليه وسلم نازل شده اند، به همان ترتيب نيز فرمايشات و کلام خود رسول الله صلي الله عليه وسلم نيز جزو وحي هستند و مستقيم و غير مستقيم مورد تاييد الله تعالي هستند، چنانکه مي فرمايد: «‏وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى» (نجم 3 - 4).‏
يعني: و هرگز (محمد) از روى هواى نفس سخن نمى‏گويد، آنچه مى‏گويد چيزى جز وحى که بر او نازل شده ‏نيست.‏
پس بر طبق اين آيه ي مبارکه اقوال پيامبر صلي الله عليه وسلم همانند قرآن است؛ البته از اين جهت که ‏مصدر هر دو (قرآن و سنت) وحي از سوي خداست و با اين تفاوت که قرآن هم لفظ و هم معناي آن ‏وحي است ولي سنت فقط معني آن داخل در وحي است.‏
علامه عبدالرحمن سعدي رحمه الله در تفسير خود ذيل اين آيه مي نويسد: «و اين دلالت مي نمايد که ‏سنّت و حديث از جانب خدا بر پيامبرش وحي مي شود. همان طور که خداوند متعال فرموده است: ‏‏«وَأَنزَلَ اللَّهُ عَلَيکَ الکِتَبَ وَالحِکمَةَ» و خداوند کتاب و حکمت (سنت) را بر تو نازل فرموده است. و بر ‏اين دلالت مي نمايد که پيامبر در آن چه از خداوند خبر مي دهد و در تبيين شريعت الهي معصوم است ‏چون کلام او از روي هوي و هوس صادر نمي گردد، بلکه از وحي بر مي آيد که بر او وحي مي ‏شود.»‏
بر اين اساس از آنجايي که پيروي از قرآن واجب است - به اين دليل که از سوي الله تعالي نازل شده - ‏پيروي از اقوال و افعال پيامبر صلي الله عليه وسلم که بر وجه تشريع صادر شده اند نيز واجب ‏است، زيرا معناي فرموده هاي پيامبر صلي الله عليه وسلم نيز همانند قرآن از جانب الله تعالي است.‏ و براي همين است که خداي متعال مي فرمايد: « مَّنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللّهَ وَمَن تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا» (نساء 80).
يعني: کسى که از پيامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده؛ و کسى که سرباز زند، تو را نگهبان (و مراقب) او نفرستاديم (و در برابر او، مسؤول نيستى).
 

والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com