Untitled Document
 
 
 
  2024 Sep 16

----

12/03/1446

----

26 شهريور 1403

 

تبلیغات

حدیث

 

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: "إن لله أقواما اختصهم بالنعم لمنافع العباد" (روايت طبراني)
«خداوند بندگان بخصوصى دارد كه آنها را براى منفعت به مردم برگزيده است».

 معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

 

 

 

  سخن سایت

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

لیست الفبایی     
               
چ ج ث ت پ ب ا آ
س ژ ز ر ذ د خ ح
ف غ ع ظ ط ض ص ش
ه و ن م ل گ ک ق
ی
   نمایش مقالات

تاریخ اسلام>اشخاص>اشج عبد القیس

شماره مقاله : 10478              تعداد مشاهده : 337             تاریخ افزودن مقاله : 10/5/1390

اشجّ عبد القيس‏
نام او را براى ما مختلف گفته‏اند.
محمد بن عمر واقدى، از قدامة بن موسى، از عبد العزيز بن رمّانه، از عروة بن زبير، همچنين واقدى، از گفته عبد الحميد بن جعفر، از پدرش و از غير او نقل مى‏كند كه مى‏گفته‏اند نامش عبد الله و نام پدرش عوف بوده است.
اسماعيل بن ابراهيم اسدى، از يونس، از عبد الرحمان بن ابى بكرة نقل مى‏كند كه اشج بنى عصر مى‏گفته است پيامبر صلى الله عليه وسلم به من فرمود: «دو خوى در تو وجود دارد كه خدا و رسولش آن را دوست مى‏دارند»، پرسيدم آن دو خوى چيست؟ فرمود: «بردبارى و آزرم».
پرسيدم از دير باز در من بوده يا به تازگى؟ فرمود: «از دير باز». گفتم: سپاس و ستايش پروردگار را كه سرشت مرا بر دو خوى سرشته است كه خود دوست مى‏دارد.
گويد عبد الوهاب بن عطاء، از عوف، از حسن ما را خبر داد كه مى‏گفته است به ما خبر رسيده كه پيامبر صلى الله عليه وسلم به عائذ بن منذر، اشجّ فرموده است.
هشام بن محمد بن سائب كلبى، از گفته پدرش نقل مى‏كند كه اشجّ عبد القيس، منذر بن حارث بن عمرو بن زياد بن عصر بن عوف بن عمرو بن عوف بن جذيمة بن عوف بن بكر بن عوف بن انمار بن عمرو بن وديعة بن لكيز بن افصى بن دعمى بن جديلة بن اسد بن ربيعه است.
اما على بن محمد بن عبد الله بن ابى سيف كه وابسته عبد الرحمان بن سمرة بن حبيب بن عبد شمس قرشى است مى‏گويد: نام اشج منذر و پسر عائذ بن حارث بن منذر بن نعمان بن زياد بن عصر است.
محمد بشر بن فرافصة عبدى كوفى مى‏گويد: از بحترى استاد خود نام اشج را پرسيدم.
گفت: نامش منذر و نام پدرش عائذ بوده است. او همراه نمايندگان قبيله عبد القيس بوده كه‏ از بحرين به حضور رسول خدا آمده‏اند. او همراه قوم خويش به بحرين برگشته و سپس به بصره كوچ كرده و ساكن آن شهر شده است.
*
متن عربی:
أشج عبد القيس
وقد اختلف علينا في اسمه.
فقال: محمد بن عمر عن قدامة بن موسى عن عبد العزيز بن رمانة عن عروة بن الزبير ومحمد بن عمر عن عبد الحميد بن جعفر عن أبيه وعن غيره قالوا: عبد الله بن عوف الأشج، وقال إسماعيل بن إبراهيم الأسدي عن يونس عن عبد الرحمن بن أبي بكرة قال: قال أشج بني عصر: قال لي رسول الله صلى الله عليه وسلم: إن فيك خلقين يحبهما الله ورسوله، قلت: ما هما؟ قال: الحلم والحياء، قلت: وقديما كانا في أم حديثا؟ قال: بل قديما، قلت: الحمد لله الذي جبلني على خلقين يحبهما الله.
قال: أخبرنا عبد الوهاب بن عطاء عن عوف عن الحسن قال: بلغنا أن رسول الله، صلى الله عليه وسلم، قال: لعائذ بن المنذر الأشج.
وأما هشام بن محمد بن السائب الكلبي فذكر عن أبيه أن أشج عبد القيس هو المنذر بن الحارث بن عمرو بن زياد بن عصر بن عوف بن عمرو بن عوف بن جذيمة بن عوف بن بكر بن عوف بن أنمار بن عمرو بن وديعة بن لكيز بن أفصى بن عبد القيس بن أفصى بن دعمي بن جديلة بن أسد بن ربيعة.
وأما علي بن محمد بن عبد الله بن أبي سيف مولى عبد الرحمن بن سمرة بن حبيب بن عبد شمس القرشي فقال: اسمه المنذر بن عائذ بن الحارث بن المنذر بن النعمان بن زياد بن عصر.
وقال محمد بن بشر بن الفرافصة العبدي الكوفي: سألت شيخنا البحتري عن اسم الأشج فقال: اسمه المنذر بن عائذ وقد كان في وفد عبد القيس الذين وفدوا على رسول الله، صلى الله عليه وسلم، من البحرين، ثم رجع إلى البحرين مع قومه، ثم نزل البصرة بعد ذلك.

از کتاب: ترجمه الطبقات الكبرى ، محمد بن سعد كاتب واقدى (م 230)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، انتشارات فرهنگ و انديشه، 1374ش.



 
بازگشت به ابتدای صفحه     بازگشت به نتایج قبل                       چاپ این مقاله      ارسال مقاله به دوستان

اقوال بزرگان     

امیر مؤمنان، علی رضی الله عنه  از پسرش حسن رضی الله عنه  پرسید: «میان ایمان و یقین، چقدر فاصله وجود دارد؟» پاسخ داد: «چهار انگشت». علی رضی الله عنه  فرمود: «چگونه؟» گفت: «ایمان، عبارتست از آنچه گوش‌هایت شنیده و قلبت، تصدیق نموده؛ و یقین، عبارتست از آنچه چشمانت، دیده و قلبت، آن را بدون هیچ شک و تردیدی، پذیرفته است و فاصله‌ی چشم و گوش با هم، فقط چهار انگشت می‌باشد». التبيين في أنساب القرشيين، ص127.

تبلیغات

 

منوی اصلی

  صفحه ی اصلی  
 جستجو  
  روز شمار وقايع
  عضویت در خبرنامه  
پیشنهادات وانتقادات  
همكارى با سايت  
ارتباط با ما  
 درباره ی ما  
 

تبیلغات

آمار

خلاصه آمار بازدیدها

امروز : 11990
دیروز : 3293
بازدید کل: 8247335

تعداد کل اعضا : 608

تعداد کل مقالات : 11123

ساعت

نظر سنجی

كداميك از كانال‌هاى اهل سنت فارسى را بيشتر مي‌پسنديد؟

كانال فارسى نور

كانال فارسى كلمه

كانال فارسى وصال

نمایش نتــایج
نتــایج قبل
 
.محفوظ است islamwebpedia.com تمامی حقوق برای سایت
All Rights Reserved © 2009-2010