قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

سخن درباره پادشاهى شهربراز
اين مرد از خانواده شاهان ساسانى نبود.
پس از کشته شدن اردشير سوم، شهربراز- که نامش فرخان بود- بر تخت سلطنت نشست.
هنگام جلوس بر تخت دچار شکم درد سختى شد ولى بعد بهبود يافت.
سه برادر از مردم استخر فارس بر شهربراز که اردشير خردسال را کشته بود خشم گرفتند و در کشتن شهربراز هم پيمان شدند.
اين سه تن از پاسداران کاخ شاهنشاهى بودند.
هنگامى که پادشاه سوار مى‏شد، پاسداران- در حاليکه سراپا مسلح بودند و شمشيرها و نيزه‏هائى در دست داشتند- در دو صف مى‏ايستادند. و همينکه پادشاه از برابرشان مى‏گذشت، پيشانى خويش را بالاى سپر خود قرار مى‏دادند و به حال تعظيم کمر را خم مى‏کردند. 
شهربراز روزى سوار بر اسب شد و آن سه برادر نيز در صف، نزديک به هم، ايستاده بودند.
همينکه شهربراز در برابرشان آمد، چنان با نيزه او را زدند که در دم جان سپرد و از اسب سرنگون شد و افتاد. (در اين حال، پاسداران ديگر خم شده بودند و سپر مانع از آن بود که حرکات اين سه برادر را ببينند و احتمالا از آن جلوگيرى کنند.) پس از افتادن شهربراز، آن سه تن بيدرنگ ريسمانى به پايش بستند و او را کشاندند.
برخى از بزرگان نيز آنان را درين کار يارى کردند. همچنين با يک ديگر همدست شدند و گروهى را که در ريختن خون اردشير دست داشتند، کشتند.
سراسر مدت فرمانروائى شهربراز چهل روز بود.

متن عربی:

ذكر ملك شهربراز
 ولم يكن من بيت الملك. لما قتل أردشير جلس شهربراز، واسمه فرخان، على تخت المملكة، فحين جلس عليه ضرب عليه بطنه فاشتد ذلك. ثم عوفي. وتعاهد ثلاثة إخوه من أهل إصطخر على قتله غضباً لقتل أردشير، وكانوا في حرسه، وكان الحرس يقفون سماطين إذا ركب الملك عليهم السلاح وبأيديهم السيوف والرماح، فإذا حاذى الملك بعضهم وضع جبهته على ترسه فوق الترس كهيئة السجود. فركب شهربراز يوماً فوقف الإخوة الثلاثة بعضهم قريب من بعض، فلما حاذاهم طعنوه فسقط ميتاً، فشدوا في رجله حبلاً وجروه، وساعدهم بعض العظماء وتساعدوا على قتل جماعة قتلوا أردشير، وكان جميع ملكه أربعين يوماً.

از کتاب: کامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، عز الدين على بن اثير (م 630)، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، 1371ش.

مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
islamwebpedia.com