دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jun 05

----

08/12/1446

----

15 خرداد 1404

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: " الشرك فيكم أخفى من دبيب النمل على الصفا ألا أدلك على شيء إذا فعلته أذهب الله عنك صغار ذلك وكباره؟ تقول : « اللهم إني أعوذ بك أن أشرك بك وأنا أعلم وأستغفرك لما لا أعلم » (صحيح الجامع البانى 2876)، يعنى: " شرك در بين شما پنهانتر از صداى پاى مورچه بر سنگ سخت ميباشد، آيا شما را به چيزى راهنمايى نكنم كه اگر آنرا انجام دهى خداوند رياء كوچك و بزرگ را از تو دور ميكند؟ ميگويى: « اللهم إني أعوذ بك أن أشرك بك وأنا أعلم وأستغفرك لما لا أعلم »، يعنى: "بارخدايا، من به تو پناه ميبرم كه به تو شرك بورزم در حاليكه بدانم و مغفرت تو را ميطلبم اگر ندانم".

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>سیره نبوی>ثویبه

شماره مقاله : 10333 تعداد مشاهده : 957 تاریخ افزودن مقاله : 6/4/1390

ثویبه
نخستين کسى که پيغمبر خدا، صلّى الله عليه و سلم، را شير داد، ثويبه، کنيز ابو لهب بود و با شير يکى از پسران خويش که مسروح نام داشت، آن حضرت را شير داد.
پيش از آن نيز حمزه، پسر عبد المطلب، را شير داده بود.
بعد از او نيز ابو سلمه، پسر عبد الاسد مخزومى را شير داد:
پيش از آن که پيامبر خدا، صلّى الله عليه و سلم، از مکه به مدينه مهاجرت فرمايد، ثويبه در مکه به نزد او مى‏آمد و مورد نوازش و مرحمت او و همسرش خديجه قرار مى‏گرفت.
خديجه براى ابو لهب پيام فرستاد و از او درخواست کرد که ثويبه را به وى بفروشد تا آزادش کند. ولى ابو لهب درخواست او را نپذيرفت.
بعد، هنگامى که پيامبر خدا، صلّى الله عليه و سلم، به مدينه مهاجرت فرمود، ابو لهب ثويبه را آزاد کرد.
پيغمبر (ص) گاهگاه براى ثويبه پاداش مى‏فرستاد تا هنگام بازگشت از خيبر که خبر درگذشت او را شنيد و سراغ پسرش، مسروح، را گرفت ولى به او گفتند که مسروح پيش از مادرش در گذشته است.
پيغمبر پرسيد:
«آيا ثويبه خويشاوندى دارد؟»
بدو گفته شد:
«از آن زن هيچ کس باقى نمانده است.»
پس از ثويبه، زنى که پيغمبر خدا را شير داد، حليمه، دختر ابو ذؤيب بود.

متن عربی:
وأول من أرضع رسول الله، صلى الله عليه وسلم، ثويبة مولاة أبي لهب بلبن ابن له يقال له مسروح، وكانت قد أرضعت قبله حمزة بن عبد المطلب، وأرضعت بعده أبا سلمة بن عبد الأسد المخزومي، فكانت ثويبة تأتي رسول الله، صلى الله عليه وسلم، بمكة قبل أن يهاجر فيكرمها وتكريمها خديجة، فأرسلت إلى أبي لهب أن يبيعها إياها لتعتقها، فأبى، فلما هاجر رسول الله، صلى الله عليه وسلم، إلى المدينة أعقتها أبو لهب، فكان رسول الله، صلى الله عليه وسلم، يبعث إليها بالصلة إلى أن بلغه خبر وفاتها منصرفه من خيبر، فسأل عن ابنها مسروح، فقيل: توفي قبلها، فسأل: هل لها من قرابة ؟ فقيل: لم يبق لها أحد.
ثم أرضعت رسول الله، صلى الله عليه وسلم، بعد ثويبة حليمة بنت أي ذؤيب.

از کتاب: کامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، عز الدين على بن اثير (م 630)، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، 1371ش.

مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
islamwebpedia.com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

از محمّد بن عقيل بن ابي طالب روايت است: علي رضی الله عنه براي ما سخنراني كرد و گفت: اي مردم! شجاع‌ترين مردم كيست؟ گفتيم: شما، اي امير مؤمنان! گفت: ابوبكر صديق رضی الله عنه شجاع‌ترين مردم است، در روز جنگ بدر ما براي رسول الله صلی الله علیه و سلم سايه‌باني درست كرده بوديم، گفتيم: چه كسي در كنار پيامبر صلی الله علیه و سلم از ايشان نگهباني مي‌کند تا كسي از مشركان به او نزديك نشود؟ كسي جز ابوبكر براي نگهباني نايستاد، او بود كه با شمشير از غلاف كشيده كنار سر مبارك او ايستاده بود، هرگاه كسي مي‌خواست به رسول الله صلی الله علیه و سلم نزديك شود ابوبكر با شمشيرش جلوي او را مي‌گرفت و من خودم (علي) ديدم كه مشركان گلوي رسول الله صلی الله علیه و سلم را گرفته‌اند و تكان مي‌دهند و مي‌گويند: تو همان كسي هستي كه معبودان را‌ يكي دانسته‌اي، سوگند به خدا كسي جز ابوبكر رضی الله عنه به ‌او نزديك نشد، در آن زمان ابوبكر دو گيسوي بلند داشت، در حالي كه با سرعت مي‌آمد گيسوانش را كنار مي‌زد، آمد و گفت: واي بر شما! آيا مردي را مي‌كشيد كه مي‌گويد: پروردگارم الله ‌است و برايتان از جانب پروردگارش آيات و نشانه‌هاي واضح و و روشن آورده‌است! در آن روز ‌يكي از دو گيسوي ابوبكر كنده شد. راوي می‌گويد: علي مخاطبان را سوگند داد كه ‌آيا نزد شما مؤمن آل فرعون بهتر بوده ‌يا ابوبكر؟ مردم چيزي نگفتند، علي گفت: سوگند به خدا ابوبكر از مؤمن آل فرعون بهتر است، آن مرد که ايمانش را پوشيد، خداوند او را ستود. امّا ابوبكر جان و خون و مالش را در راه خدا فدا كرد(المستدرک(3/67)صحیح است برشرط مسلم و ذهبی موافق آن است).