قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

دعوة المغيرة بن شعبة لرستم
وقال سيف عن شيوخه: ولمَّا تواجه الجيشان بعث رُستم إلى سعد رضي الله عنه عنه أن يبعث إليه برجل عاقل عالم بما أسأله عنه، فبعث إليه المغيرةَ بن شعبة. فلما قدم إليه جعل رُستم يقول له: إنكم جيرانُنا وكنا نحسن إليكم ونكف الأذى عنكم، فارجعوا إِلى بلادكم لا نمنع تجارتكم من الدخول إلى بلادنا. فقال له المغيرة: إنا ليس طلبنا الدنيا وإِنما همنا وطلبنا الآخرة، وقد بعث الله إلينا رسولاً، قال له: إنِّي قد سلطت هذه الطائفة على من لم يَدنِ بديني، فأنا منتقم بهم منهم، وأجعل لهم الغلبة ما داموا مُقرِّين به، وهو دين الحق لا يرغب عنه أحد إلا ذلّ، ولا يعتصم به إلا عزّ. فقال له رُستم: فما هو؟ فقال: أما عموده الذي لا يصلح شيء منه إلا به فشهادة أن لا إله إلا الله وأن محمداً رسول الله، والإِقرار بما جاء من عند الله. 
فقال: ما أحسن هذا وأي شيء أيضاً؟ قال: وإخراج العباد من عبادة العباد إلى عبادة الله، قال: وحَسَنٌ أيضاً. وأي شيء أيضاً؟ قال: والناس بنو آدم فهم أخوة لأب وأم. قال: وحسن أيضاً. قال: ولما خرج المغيرة من عنده ذكرَ رستم رؤساء قومه في الإِسلام، فأنفوا ذلك وأبَوا أن يدخلوا فيه، قبَّحهم الله وأخزاهم وقد فعل.

دعوت مُغِیره بن شعبه از رستم
سیف از شیوخ خود نقل مى‏كند: هنگامى كه دو ارتش با هم روبرو گردیدند، رستم كسى را نزد سعد رضی الله عنه فرستاد، تا مرد عاقل و عالمى را نزد وى روانه كند، كه از وى چیزهایى را پرسان نماید، حضرت سعد، مغیره بن شعبه را نزد وى فرستاد. چون وى نزد رستم رسید، رستم به او گفت: شما همسایگان ما هستید، و ما در ارتباط با شما نیكى مى‏كردیم، و از اذیت‏تان دست باز مى‏داشتیم، دوباره به سرزمین خود برگردید، و ما تجارت شما را از داخل شدن به كشورمان منع نمى‏كنیم. مغیره پاسخ داد: ما در طلب دنیا نیستیم، بلكه هدف از سعى وتلاش ما آخرت است، و ما آن را مى‏خواهیم، و خداوند در میان ما پیامبرى را مبعوث گردانیده، و به وى گفته است: من این طایفه را بر كسى كه دین مرا قبول نمى‏كند، مسلّط گردانیده‏ام. و من توسط اینها از ایشان انتقام مى‏گیرم، و غلبه را تا وقتى كه بر این دین استوار باشند در طرف آنها مى‏گردانم، و آن دین حق است. هر كسى كه از آن روى بگرداند ذلیل مى‏شود، و كسى به آن چنگ بزند عزت نصیب وى مى‏گردد. رستم از مغیره پرسید: آن دین چیست؟ مغیره پاسخ داد: اما ستون این دین كه چیزى از آن بدون همان ستون درست نمى‏شود، شهادت براین است، كه معبودى جز خداى واحد نیست، و محمّد رسول خداست و اقرار نمودن به چیزى است كه از طرف خداوند آمده. رستم گفت: چقدر خوب!! و دیگر چیست؟ فرمود: و بیرون نمودن بندگان از عبادت بندگان به عبادت خداوند. گفت: همچنان خوب است، و دیگر چیست؟ پاسخ داد: مردم فرزندان آدم هستند، و آنها برادران هم و از یك پدر و مادرند. رستم گفت: این هم نیكو و خوب است. پس از آن رستم پرسید: چه فكر مى‏كنى اگر ما به این دین تان داخل شویم از كشور ما دوباره بر مى‏گردید؟ پاسخ داد: بلى، به خدا سوگند، پس از آن جز براى تجارت و یا ضرورت به سرزمین تان نمى‏آییم. رستم گفت: این هم خوب است. راوى مى‏گوید: هنگامى كه مغیره از نزد وى بیرون رفت، رستم با رؤساى قوم خود درباره اسلام به مشورت پرداخت، ولى آنها این را متكبّرانه قبول نكرده، و از داخل شدن در آن ابا ورزیدند، خداوند ایشان را زشت و رسوا نماید، چنان كه این كار را كرد.


از کتاب: حیات صحابه، مؤلّف علّامه شیخ محمّد یوسف كاندهلوى، مترجم: مجیب الرّحمن (رحیمى)، جلد اول، به همراه تحقیق احادیث کتاب توسط:محمد احمد عیسی (به همراه حکم بر احادیث بر اساس تخریجات علامه آلبانی)
 
مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com